અનમોલ ભારતીયો

બાશા મોહીઉદ્દીન, છેલ્લા 10 વર્ષથી મૂંગા પ્રાણીઓ માટે ખોરાક અને પાણીની વ્યવસ્થા કરી રહ્યા છે.

મહારાષ્ટ્રના ભંડારામાં રહેતા રાઘવ છેલ્લા ત્રણ મહિનાથી તેના ઘરની આજુબાજુથી પ્લાસ્ટિકનો કચરો ભેગો કરીને તેનો યોગ્ય નિકાલ કરવાનું કામ કરી રહ્યા છે, જેથી કોઈ અબોલ જીવના પેટમાં ન જાય, નટર-નાળાંમાં ભરાઈ ન જાય.

ઝૂંપડપટ્ટીનાં બાળકોને નિયમિત પૌષ્ટિક ભોજન આપવા જતા ત્યારે અહીં શિક્ષણની અછત જણાતાં શરૂ કરી સ્ટ્રીટ સ્કૂલ. આજે અહીં 85 બાળકો આવે છે. જેમને યોગ્ય શિક્ષણની સાથે-સાથે પૌષ્ટિક ભોજન અને દૂધ પણ આપવામાં આવે છે.

પોતાના ખીસ્સામાંથી 11 લાખ રૂપિયા ખર્ચ કરીને આ વ્યક્તિએ નદીને આપ્યુ નવું જીવન. સાથે-સાથે વાવ્યાં હજારો વૃક્ષો પણ.

શ્રેયાબેન દર શુક્રવારે માસ્ક અને ગ્લવ્સ પહેરી કતારમાં બીચની સફાઈ માટે નીકળી પડે છે. છેલ્લા 4 વર્ષથી 150 કરતાં વધારે બીચ ક્લિનિંગ અભિયાનમાં ભાગ લીધો છે, કોરોનાકાળમાં એકલાહાથે 16 કરતાં વધુ બીચ સાફ કર્યા. કચરામાંથી કરી બતાવે છે નવસર્જન

સેનામાંથી નિવૃત્ત થયા બાદ 50 વર્ષીય રેવતસિંહે કઈંક એવું કરવાનું નક્કી કર્યું, જેનાથી પ્રકૃતિની નજીક રહી શકાય. આ માટે તેમણે તેમના ખેતરમાં 2000 ઝાડ વાવ્યાં અને એક ખીજડા પર ટ્રી હાઉસ પણ બનાવ્યું. તળાવ, પક્ષીઓ અને હરિયાળીના સાનિધ્યવાળું આ ફાર્મ એકદમ થીમ પાર્ક જેવું જ છે.

ભારતીય વન સેવાની અધિકારી કલ્પના કે અને એમ ગીતાંજલિએ કાળા હરણને બચવવા માટે શું ઉપાય કરવા જોઈએ તે માટે ઘણી મહેનત કરી. પોતાના બે વર્ષના કાર્યકાળમાં આ બંને અધિકારીઓએ કાળા હરણના સંરક્ષણ માટે ઘણી પહેલો કરી. તેમના આ પ્રયાસોને IFS એસોસીએશને પણ માન્યતા આપી દીધી.

રાજકોટના ઈશ્વરિયા ગામમાં આવેલ આ વિશ્વનીડમ ગુરૂકુળમાં સંપૂર્ણ રીતે કુદરતના સાનિધ્યમાં બાળકોને માનસિક અને શારીરિક રીતે સજ્જ કરવામાં આવે છે અને રોજગાર માટે ખાસ પ્રશિક્ષિત કરવામાં આવે છે.

પોતાના ઘરની આજુબાજુ‌ તો બધા છોડ વાવે જ છે, પણ એમપીના ધાર જિલ્લાના અમૃત પાટીદાર છેલ્લા 36 વર્ષોથી જાહેર સ્થળો પર ઝાડ વાવવાનું કામ કરી રહ્યા છે.

લૉકડાઉનમાં વર્ક ફ્રોમ હોમ મળતાં વતન આવેલ યુવાનોને માંડલના નાનકડા ગામ ટ્રેન્ડના યુવાનોને રોજનો એક કલાક આપી વેરાન સ્મશાનમાં વાવ્યાં 1500 કરતાં વધારે વૃક્ષો. એક સમયના વેરાન સ્મશાનમાં આજે લોકો આવે છે પિકનિક માટે.